4 China. Long Yuan-Lao Cai.

3. Augustus. Long Yuan.  Ploeteren, ploeteren, en nog eens ploeteren, dat was wat deze dag ons bracht. De weg zou tot km. 10 onverhard zijn, maar uiteindelijk was hij tot het eind op km. 52 onverhard. Soms reden we kilometers door natte blubber, soms door hard gereden diepe kuilen of grote bulten. Ooit had er een asfaltweg gelegen, maar die was compleet weggehaald, de grote stroom vrachtverkeer zorgde voor de rest. We waren blij dat we in Long Yuan waren, een gat van niks, maar wel met een complex van zwembaden, Center Parcs op zijn Chinees. Het bijbehorende hotel had zeer simpele kamers, maar tegen de prijs van 80 Yen, (9,60 €) kan zelfs Hotelkamerveiling niet op. We namen maar meteen een verfrissende duik in het zwembad. 's Avonds in het verlaten dorp op zoek naar wat eten, vonden we een restaurantje waar we heerlijk gegeten hebben. Met twee grote flessen bier er bij waren we 48 Yen kwijt. Terug bij het hotel werden we aangesproken door een agent, die d.m.v. de vertaal-app op zijn telefoon zichzelf voorstelde, en vroeg of hij onze paspoorten mocht zien. Hij maakte met zijn telefoon een foto van de paspoorten en de  visa, en het was geregeld. 's Nachts nog even een spannend moment toen er een auto onder ons slaapkamerraam stopte, er iemand de gang in kwam, aan onze slaapkamerdeur voelde, een telefoongesprek voerde, en daarna gelukkig weer wegging. (wij waren de enigen in een leeg hotel)

4  Augustus. Gejiu  Korte (23 km.) maar zware etappe, met één lange klim, soms wel 10%. Door regelmatig te stoppen hebben we Gejiu bereikt. Gejiu blijkt een grote, gezellige, en moderne stad te zijn. Midden in het centrum ligt een groot meer, met een wandelboulevard rondom, waar steeds groepjes mensen kaarten, of ze spelen (een soort) domino, of schaak. Ook zijn er hier en daar ondiepe gedeeltes in het water, afgemaakt waar kinderen kunnen pootje baaien, of visjes vangen. Gezelligheid ook op een groot plein bij de nieuwe Walmart (ja echt! uit Amerika!): zangers en zangeressen met orkestbegeleiding en versterker, en allemaal keihard. Blijft alleen een oorverdovend lawaai waar je geen muziek meer uit kunt halen. Groepjes dansers waar iedereen die wil, kan aansluiten. En ook hier steeds kaartspelers, of zo maar mensen die kletsen of kijken.

5  Augustus. Gejiu. In Gejiu is verder niet zo veel te zien, maar de Pagode boven op de berg wilden we toch bekijken. Vanuit een wandelpad door een mooi park, wat overigens erg veel gebruikt werd, ging je met de kabelbaan naar boven. Boven aan gekomen viel het uitzicht tegen want het was nog al bewolkt. Naast de Pagode werd een nieuw tempelcomplex gebouwd dat wel uit 10 grote en kleine tempels bestond, het geheel was nog volledig in de afbouwfase. We moesten denken aan ons eigen land waar kerken steeds vaker gesloopt worden, en aan het Katholieke geloof dat steeds verder verloederd. Het Boeddhisme viert hier hoogtij, bij de bouw van deze nieuwe tempels wordt op niets bespaard, en de eerste offerschalen lagen al weer vol papiergeld. Terug in het hotel zagen we op de binnenplaats een soort auto wasplaats, maar fietsen wassen moet dan toch ook kunnen? Tien minuten later waren onze twee fietsen voor 2 euro weer spic en span.

6. Augustus Huang Chao Bah.  Een Schitterende tocht! Vanmorgen, na ons eigen gemaakt ontbijt, op tijd vertrokken. Na 3 kilometer zouden we met een busje door de tunnel moeten, maar na controle door een agent of ons licht werkte, mochten we er zo door. Wel een beetje angstig door zo'n donkere tunnel met maar twee rijbanen en zwaar vrachtverkeer, maar we bereikten veilig de uitgang. De tocht ging verder 34 kilometer bergafwaarts langs prachtige rijstterassen, die afgewisseld werden met veldjes rose lotusbloemen, tabak of mais. Op dit moment is er bij de rijst al een aar te zien, waarschijnlijk zullen we het oogsten verderop in onze reis meemaken. 's Middags hebben we steeds langs de machtige rode rivier gefietst. Overal om ons heen zagen we bananenbomen. Vanaf Gejiu zijn we gedaald tot 200 mtr., dit was vooral aan de temperatuur te merken: het was wel 40 gr. in de brandende zon. In Huang Chao Bah, wilden we overnachten in het enigste (!) hotel. Het was maar een kot, je zou er echt niet willen slapen, maar doorfietsen naar de volgende plaats was te ver en te laat. En..... er was airco..... heerlijk! 

7. Augustus. Xin Jie.  Na een boterham ( jawel! ) met kaas en jam vertrokken we uit het vieze dorp. De ochtend was bewolkt dus nog redelijk koel. De eerste 27 kilometer fietsten we over een nieuwe weg langs de Rode rivier. Naast de vele bananenplantages zagen we nu ook velden met mango bomen. Het uitzicht over de rivier was steeds schitterend. In Manhao bij een kruispunt van wegen hielden we een stop. Het was erg leuk om vanaf het "terras" de bedrijvigheid te zien: bussen en scooters die af en aan reden. Mensen die een hapje kwamen eten, vrouwen in klederdracht en fruitverkopers. Ook wij kochten bananen en heerlijke mango's. Onze route liep verder over de "oude weg" die meer schaduw bood en vaker door dorpjes kwam. De dorpjes waren heel armoedig met hele simpele huisjes soms van hout, soms van leem, met daken van stalen golfplaten en geen verharding rondom. Aangezien ook de weg hier vaak slecht was, zat alles onder een dikke laag stof. De Rode rivier bleef steeds aan onze rechterkant. Het schoot lekker op en we waren zo in Xin Jie waar het "Hotel" iets beter was dan de dag er voor.

8. Augustus. Lao Cai.  Stofhappen, hobbelen, klimmen en dalen, brandende zon Deze woorden omschrijven de 70 kilometer lange rit van vandaag, De weg was al deze kilometers bijzonder slecht en daardoor erg zwaar. We hebben regelmatig moeten stoppen omdat we het niet volhielden, laatste keer hebben we liters drinken gekocht, ons hoofd onder de koude kraan gehouden, De mensen van het restaurant hadden met ons te doen, we moesten mee-eten en rustig blijven zitten. Ondertussen kletsten ze maar door, moet komisch geweest zijn, wij konden ze niet verstaan en zij ons niet. Alleen Kunming begrepen ze en het gebaar van een vliegtuig. Ze hebben niet begrepen of met vingers opsteken tot het gebaar 60, de leeftijd van Berry, de afstand die we gefietst hadden, of wat we nog moesten fietsen bedoeld werd. Nog net voordat we bij Lao Cai aankwamen stond er onverwacht een politiecontrole; paspoorten inleveren, allerlei vragen, 5 agenten er bij, en iedereen moest ons paspoort zien. Onze gegevens werden weer ingeschreven in een schrift en we mochten doorgaan.
Lao Cai, waar de grens ligt met Vietnam, is een grote stad die voor de helft Chinees is en de andere helft Vietnamees, de grens is strikt gescheiden d.m.v. groot hekwerk. Het was genieten in een keurig hotel met schone handdoeken en WiFi. 's Avonds mijmerden we op een terras, ( het eerste, echte terras in China) aan de boulevard, nog wat na over China. Het is een prachtig, boven verwachting modern, land, met vriendelijke, behulpzame mensen. Ze zouden alleen niet op de grond moeten spuwen, dit met de bijbehorende geluiden is ontzettend vies, en ze zouden een beetje Engels moeten leren.