17. Maleisië.

26, 27, 28, 29. November Langkawi. Via een weg, met aan weerszijden mangrovebossen, fietsten we naar de Tammelang Pier. Hier moesten eerst de grensformaliteiten vervuld worden, Langkawi ligt n.l. in Maleisïe. Het verliep allemaal vlekkeloos en de veerboot kon al na anderhalf uur in Kuah aanleggen. De eerste indruk van Langkawi was; Zijn we hier in Saint Tropez? Er was een jachthaven met talloze grote plezierboten en zeilschepen. Toen we in de aankomsthal alle vrouwen met hoofddoek zagen rond lopen, beseften we dat we toch echt in het Islamitische Maleisïe waren. De tocht naar het strand Pantai Cenang was behoorlijk heuvelachtig en het viel niet mee in de tropische hitte, het is hier ook weer veel warmer dan het de afgelopen weken was.
Na even zoeken vonden we een veel te duur onderkomen, meteen aan zee. Je kunt hier merken dat het toeristenseizoen op gang komt, verschillende resorts waren vol. Eerlijk gezegd vonden we er maar weinig aan om hier te zijn. Het was rommelig en druk en het verkeer was bijzonder hectisch. Gelukkig reden we de tweede dag "Rondje Lankawi" met de fiets en konden we wat van het eiland zien. Het was nog niet echt wat we verwachtten.
We zagen wat rijstvelden en begroeide rotsen en op meerdere plekken complete apenfamilies op de weg of slingerend in de bomen. Het leukste was de Hindoeïstische tempel die we ontdekten. Hij was heel kleurrijk, helemaal open en er waren verschillende altaren, bijv. voor de God Shiva. Het geheel zou niet misstaan als kermisattractie, uit de luidsprekers schalde luide muziek waar het hele dorp van mee kon genieten.
Toen we bij een wegrestaurant stopten om een ijsje te kopen, zagen we honderden Maleiers die kleine flesjes kochten, met tassenvol stapten ze de bus weer in. In de flesjes zat een goedje, gemaakt van kruiden, wat een heilzame werking zou hebben.
Misschien iets van de Orang Asli? (de oerbewoners) 
Op het strand van Langkawi is het vooral 's morgens vroeg en op het eind van de middag druk, ook tijdens de heftige regenbui die iedere dag rond 5 uur 's middags losbarst. Iedereen, zwemt geheel gekleed, zelfs de hoofddoek gaat niet af. Het plezier om in het water te zijn is er niet minder om.

30. November. Alor Setar. Ook al trapten we flink om de ferry van 10.30 uur te halen, het mocht niet baten. Hij zat al vol, en de daarop volgende ook. Daardoor konden we nog een foto maken van de Eagle, het boegbeeld van Langkawi, en de haven. Ook had ik een leuk gesprek met een Nieuw- Zeelander, die ons tipte voor een guesthouse in Georgetown. Mooi meegenomen.
 Kuala Perlis waar we aankwamen was een rustig stadje wat we al snel achter ons lieten. De tocht liep verder pal langs de zee: wind tegen! We fietsten door de "rijstkom van Maleisïe" er waren eindeloze groene rijstvelden te zien. Ook waren er veel "vogelhotels" te zien. Grote gebouwen, afmeting klein flatgebouw, met alleen gaten waar de vogels door binnen kunnen. Overal het kwetterende geluid van honderden vogels, meestal nog versterkt door luidsprekers, soms stonden er wel 5 van dergelijke gebouwen binnen 100 mtr. van elkaar. Het was weer eens een prachtige tocht, met leuke vissershaventjes, een grote Varaan die we weg zagen schieten en een hele speciale blauwe vogel die ons iedere keer net te snel af was als we een foto wilden maken. Mensen waren erg vriendelijk en zeiden steeds Hallo. Ook de manager van het hotel die ons bij onze fietsen aansprak en honderduit vroeg was erg aardig. Hij liet zelfs speciaal voor ons een schaal met fruit en snoepjes brengen. Het uitzicht van onze hotelkamer op de 7e verdieping, op de Masjid Zahir, de Clocktower, de Balai Besar ( met houtsnijwerk versierde koninklijke audiëntiehal ) met daarop de roodgekleurde ondergaande zon gaf een feeëriek (groot Nederlands dictee) beeld uit een sprookje van duizend-en-een nacht. 's Avonds voor het eerst een Hawker stalletje geprobeerd, waar we heerlijk en spotgoedkoop aten. 

1. December. Pantai Merdeka. We gingen niet weg voordat we een aantal foto's hadden bij daglicht. De bezienswaardige Zahir Moskee was echter gesloten. Dat is ook wat; eerst ons wakker maken om 5 uur met de oproep tot gebed, en dan zelf weer in bed kruipen en de deur van de moskee op slot doen! 
Ook vandaag fietsten we midden tussen de uitgestrekte rijstvelden, nu met uitzicht op de Gunung Jerai (1217 mtr.) Na zo'n 40 kilometer kwamen we weer bij de zee, waar we in een dorpje een bruiloft aantroffen, het hele dorp liep uit om het prachtig uitgedoste paar te feliciteren, iedereen had zijn mooiste kleren aan. Ik trok de stoute schoenen aan en ging er op af; netjes het bruidspaar gefeliciteerd en gevraagd of ik een foto mocht maken, hij wilde er zelfs een met mij er bij, compleet met reflecterend vest. Hij voelde zich vereerd, zij keek een beetje zuinig en zei niets. Ook kreeg ik nog een tasje met een roos en allerlei zoetigheden mee. Op het einde van de route moesten we met een bootje een brede zeearm oversteken. Aan de overkant was geen steiger zodat we lopend door het water, de fietsen en de bagage aan land moesten brengen. Berry was doodsbenauwd dat onze fietsen met het zeewater in aanraking zouden komen maar dat viel gelukkig mee. Er was alleen maar een groot resort wat vol bleek te zitten, zodat we nog enkele kilometers moesten klimmen. Gelukkig konden we terecht  bij een simpele overnachtingsplek in een stille baai.

2. December. Georgetown. Vanuit Pantai Merdeka was het maar een stukje naar Butterworth, waar we de ferry namen naar Penang. Op de boot hadden we een leuk gesprek met een Zwitserse jonge vrouw die al drie jaar in haar eentje aan het reizen was. Ze had een budget van 15 dollar per dag, knap hoor! Aangekomen op het eiland vonden we al snel ons Guesthouse. De Lebuh Chulia was een levendige, gezellige straat. Vooral 's avonds, maar helaas ook 's nachts was er live muziek in de Reggae Bar, precies aan de overkant. Om 5 uur stond er al weer een bus te draaien onder ons raam voor een excursie. Dit hielden we maar een nacht vol.

3. December. Georgetown.  Andere accomodatie was zo gevonden dus konden we de stad gaan verkennen, nu hadden we een prima hotel met uitzicht over zee. 
Omdat Onze Ruud hier in januari gaat wonen, wilden we het eiland wat uitgebreider verkennen. 
Georgetown is sinds 2008 Werelderfgoed en heeft een Engels Koloniaal verleden. Het oude fort Cornwallis, met het standbeeld van Francis Light, de stichter van de stad, en een kanon van Nederlandse makelij, getuigt nog van dit verleden. De bewoners van het eiland zijn een mengelmoes van Chinezen (55%), Maleiers, India's, of blank. Hierdoor vind je verschillende wijken zoals Little India, waar we in een, voor ons onbekende wereld terecht kwamen. Ook de paalwoningen aan de haven waar van oudsher al Chinese Clans bij elkaar wonen in gammele houten huizen, waren apart om te zien. In de stad vindt je veel mooie Boedhistische tempels, Christelijke kerken, maar ook Moskeen en Hindoeistische tempels. Zoals de prachtige Sri Mariam Man, die we wilden bezoeken maar die helaas dicht was. Om lekker eten staat Georgetown bekend. Bij de Red Garden hebben we 's avonds heerlijke sateh gegeten met als toetje sticky rice met mango.

4. December. Georgetown. et een scooter is het eiland makkelijker te verkennen dan met de fiets. Verhuur is in een wip geregeld. Berry zag er wel tegen op na het ongeval van de laatste keer, maar toch.... Allereerst bezochten we de Kek Lok Si, een Boedhistische tempel die een eindje buiten de stad ligt. Hij is tegen een heuvel gebouwd en is het grootste en mooiste tempelterrein van Maleisië. We reden via Teluk Kumbar weer richting het noorden en kwamen via een prachtige heuvelachtige weg door de jungle, terecht bij de kust, onderweg zagen we nog een mooie waterval en durian-plantages. Hier stopten we in Batu Ferringhi aan het witte strand. Dit was een echte badplaats met torenhoge hotelflats. Van hieruit reden we via de mooie kustweg met luxueuze hotels terug naar Georgetown. Het was een prachtige rit. 

5. December. Georgetown. In Nederland is het vandaag Sinterklaas. Daar merken we hier niets van. Wel zien we overal kerstbomen, kerstmannen en kerstversieringen. Je hoort kerstliedjes en restaurants bieden speciale menu's aan.
We hebben vandaag de tijd genomen om de site bij te werken en zijn op de fiets naar Gelugor geweest, waar Ruud gaat wonen. Ook hebben we een rondleiding gehad in het mooiste en oudste Chinese huis van Penang: Cheong Fatt Tze, ofwel de Blue Mansion. Het huis is prachtig gerestaureerd met authentieke materialen en methodes. De gids gaf een duidelijke uitleg en nu weten we meer over Feng Shui en de Chinese cultuur. Georgetown was een erg gezellige stad, maar we moeten weer verder.