16. Thailand.

12 t/m. 16. November Phuket Town.  Ook al moest ik iedere dag even terug om de wond te laten verzorgen, we waren o zo blij dat we het ziekenhuis mochten verlaten en onze vrijheid weer terug hadden. Het was een beetje behelpen maar we kwamen de dagen toch wel door. Zo moesten we ons visum verlengen, en hadden dus ruim de tijd om in de rij te gaan. We hadden niet verwacht een visum- verlenging te krijgen maar het lukte en was ook nog in een vloek en een zucht gebeurd. In Phuket-town hadden we een hotel vlak bij de overdekte markt, hier was het 's morgens om 6 uur al ontzettend druk. Scooters en zijspan- scooters reden af en aan, en er werden enorme hoeveelheden groenten verhandeld. Op vrijdag maakten we een excursie naar de mooie Phang Nga Baai. Waar we eerst de Monkey Cave bezochten. Het was een mooie grot, met een grote liggende Boeddha, omringt door grote aantallen apen. 
De lunch gebruikten we in een dorpje van Moslim-zeezigeuners, op het water.
Daarna bracht de Longtail boat ons verder naar Khao Tapa, ofwel James Bond Island. De film "De man with the golden Gun" is hier opgenomen. Het is niet alleen de rots die als een naald uit het water oprijst die zo herkenbaar is, maar het geheel was bijzonder; mooie kleine strandjes, overhangende druipsteenrotsen, maar bovenal het azuurblauwe water met het fijne spierwitte zand was mooi. Het was gewoon een prachtig plaatje! Het was weer eens een ouderwetse interessante dag.
Natuurlijk mocht een bezoek aan Patong, het grootste strand van Phuket niet ontbreken. Hier hadden we later spijt van, het was zo enorm toeristisch, dat we maar weer snel de Songthaew terug namen.
Op zondag kon de wond eindelijk gehecht worden en kregen we goen licht om onze reis te vervolgen. In Thalang Street was er een super gezellige avondmarkt met straattheater, live muziek, en allerlei heerlijke gerechten. Op de valreep maakten we nog een foto van de Clocktower by night. 

17. November. Ao Luk. On the road again, ofwel weer op de fiets! Maar eerst met de taxi 80 km. rijden naar Phang Nga waar onze fietsen gestald stonden. Dat we door een kapotte band van onze taxi een uur in de brandende zon moesten wachten was "Part of the deal" Gelukkig stonden onze fietsen nog bij de aardige juffrouw in het guesthouse en konden we na een ice-coffee meteen vertrekken.
Direct na Phang Nga wenste een zittende Boeddah ons een goede reis. Zou het helpen? We fietsten dwars door het prachtige Karst gebergte en in Ao Luk overnachtten we in een groot, luxe resort met zwembad waar we de enige gasten waren. We hoefden deze keer niet af te dingen maar we kregen zó 300 baht korting. Het resort lag prachtig tegen een rots gebouwd, een rots met een gat er in, je kon er doorheen kijken en het had een mooie tuin.

18. November. Ao Nang. Het was jammer dat dit zo prachtig gelegen resort geen gasten had, maar dat zal wel aan het ongeinteresseerde personeel gelegen hebben,
ze keken niet op of om en hadden alleen maar oog voor hun telefoon toen we vertrokken. Jammer. Ook deze dag fietsten we tussen de karstbergen, soms heel dicht bij. Geen wonder dat de uitzichten zo prachtig waren: we reden op de "Krabi Romantic Road" Uiteindelijk kwamen we bij Noparathara Beach waar we de zee zagen. Het uitzicht was overweldigend: lang wit strand met in de verte tientallen grote en kleine eilanden. Het was bovendien eb, het leek wel of je zo naar de eilanden toe kon lopen. Voor onze route moesten we nog een stukje verder tot in Ao Nang.

19. November. Ao Nang.  Deze badplaats, iets voor Krabi ligt erg mooi, met allerlei baaien, stranden, grotten en steil, uit zee oprijzende rotsen. Je kunt er van alles doen: onze Zwitserse buurman was hier zelfs om de steile rotsen te beklimmen. 
Wij deden het wat rustiger aan, en gingen naar een schiereiland wat alleen per boot te bereiken was. Jammer is wel dat het hier erg toeristisch is. Het is te merken dat het seizoen hier begint, je valt over de toeristen, en alles is hier nu dubbel zo duur als op de vorige plaatsen. 

20. November. Khlong Phon. Een saaie fietsdag met regelmatig een buitje, maar het schoot wel lekker op. Om 15.00 uur waren we al in het Garden Resort. We hadden hier een keurige bungalow met eigen terras aan een klein meer, omringt met palmen. Ook hier waren we de enige gasten. 's Avonds werd er speciaal voor ons gekookt en werden we door 4 man personeel bediend. 

 21. November Pak Meng Beach. Ook deze dag verliep vlot en eindigde aan een langgerekt strand, waar we in een "vissershut" overnachtten. De hut was gebouwd op palen, helemaal van hout en kraakte en knerpte van alle kanten. Ondanks dat was het heerlijk liggen in de hangmat op het terras. 's Avonds op het terras van een restaurantje, genietend van de ondergaande zon en een wijntje, zeiden we ook hier weer tegen elkaar:  "Dat er nog zulke plekken zijn op aarde, helemaal leeg en verlaten, kilometers strand voor jezelf alleen".
De stranden die we de afgelopen weken zagen hebben wel veel geleden van de Tsunami in 2014, overal zien we nog restanten van huizen, hotels, stalletjes e.d.
Langs het strand waar we nu zitten staat om de 350 mtr. de evacuatieroute aangegeven.

22. November. Trang. Vooral het eerste gedeelte van de route van vandaag was bijzonder mooi; we fietsten kilometers langs het lege strand, met uitzicht op de vele eilandjes en op de vissers die lopend door het water, netten achter zich aan sleepten.
De rest van de, overigens korte tocht liep door een dun bevolkt gebied met veel rubberplantages. Onderweg konden we eindelijk een dode, maar nog complete slang fotograferen, we hebben er al honderden gezien maar dan zijn ze al zo plat als een dubbeltje.
Trang was een verassend rustige en gezellige stad met grappige driewieler-tuk tuks, en een super gezellige weekend-avondmarkt. De Hongkong waffel was heerlijk.

23. November. Thung Yao. De dagen rijgen zich aan een, om ergens te komen moeten we toch een paar dagen stevig doorfietsen, Dit lukt heel aardig want ook al is de weg heuvelachtig de kilometers vliegen voorbij. Deze morgen werden we staande gehouden door een chinees die alles wilde weten over onze tocht. Hij was laaiend enthousiast en gaf ons uiteindelijk twee flesjes koud drinkwater kado. Hij kende Nederland van You Tube. Onze overnachtingsplek, de enige in het dorp was ronduit deprimerend, gewoon een muizenhol! Overal muizenkeutels, zelfs in de koelkast, geen toilettafel, koude douche, geen doorspoelinrichting voor de w.c. en een bont hoeslaken om de vlekken te verbergen. De deur was van staal en voor het raam zaten tralies. Het ergste was een kikker en een hele grote tor in de douche. Gelukkig hebben we dan onze eigen lakenzakjes en kussenslopen, en na een "diner" van de 7 Eleven met een flesje wijn en een blik bier, slapen we toch prima!

24 en 25 November. Pak Bara, -Satun. Het voordeel van zo'n overnachtingsplek is dat je 's morgens snel weg wil zijn. Zodoende waren we om twee uur al in Pak Bara, ook  weer een dorpje aan zee, en erg mooi. Voor de kust liggen ook weer verschillende eilandjes zoals Ko Bulon Lae, of Taratao. Vanuit Pak Bara was het de volgende dag behoorlijk heuvelachtig naar Satun, de laatste stad die we aan doen in Thailand. Morgen nog 10 kilometer naar de Tammelang pier voor de veerboot naar Langkawi, en dan zitten we meteen in Maleisië.