18. Maleisië.

6. December. Selama. Vandaag zijn we aan het laatste routeboekje van onze reis begonnen: "Maleisië Westcoast" Eerst met de veerboot weer van Penang naar het vasteland, daarna reden we het eerste gedeelte langs drukke wegen en steden. Maar verder op werd het rustiger, en reden we via een heuvelachtige weg door de jungle en langs uitgestrekte palmolie- plantages. Het is hier nu duidelijk echt tropisch. Aangezien Berry op zijn biertje staat bij het eten, is het nu iedere avond zoeken naar een restaurant waar ze ook bier verkopen, en dat is niet gemakkelijk want erg veel restaurants worden gerund door Moslims, en dan wordt er geen alcohol geschonken, of varkensvlees geserveerd.
We hebben sinds vanmorgen ontdekt dat in de meeste hotels wel ergens in een hoek tegen het plafond, een pijl geplakt zit. Samen met de bidmatjes die we op veel kamers hebben zien liggen of hangen is het ons duidelijk; bidden in de richting van Mekka.

7. December. Taiping. De lucht was blauw, het was nog koel en er lag weer een nieuwe dag voor ons vol verassingen. Het geeft een onbeschrijfelijk goed gevoel om weer aan een nieuwe dag te beginnen als je zo weer op je fiets stapt en de dag maar op je af laat komen. Het gevoel van: Ik kan zo dagen fietsen, en de hele wereld rondtrekken. De route was niet al te zwaar en voerde ons weer door jungle en plantages. Een bord: "Pas op voor apen" waarschuwde ons al. Waar we in Kao Sok nog door de gids gewezen moesten worden op één enkele aap, waren er nu apen in overvloed. Ze zaten zo maar in groepen voor ons op de weg of zwierden superlenig door de palmbomen. We zagen er wel honderden. Toen Berry een foto wilde maken van een mannetjes aap die met zijn gezinnetje langs de weg naar ons keek, joeg de grote aap zijn gezinnetje het bos in en rekte zich met een vervaarlijk gezicht over de volle lengte uit en uitte woeste kreten. Even later bij een andere troep kwam er zelfs eentje achter me aan rennen. Gauw door trappen Francé!
In Taiping bezochten we de Lake Gardens en de Zoo. In de Zoo kreeg Berry voor de eerste keer in zijn leven 60+ korting. Moet je daar nou blij mee zijn?? In de Zoo waren dieren in hun natuurlijke, tropische omgeving te zien, heel mooi allemaal! 
We waren de enige blanke toeristen. Taiping deed zijn naam van "Raintown" vandaag zeker eer aan, want vanaf een uur of 6 kwam er een echte tropische regenbui die tot middernacht duurde.

8. December. Kuala Kangsar. Na een zeer korte rit waren we al rond de middag in Kuala Kangsar. het was even zoeken naar een hotel, want vrijwel alles zat vol. De stad heeft een prachtig Royal District, met enkele paleizen van de Sultan van Perak en de Ubudiah Moskee. Toen we deze prachtige moskee bezochten, moesten we beiden een jurk aan en ik zelf een Hyab (hoofddoek) op mijn hoofd. De portier vroeg of we het gastenboek wilden tekenen en deed zelfs speciaal voor ons het licht aan en gaf hier en daar wat uitleg. Net voor het vertrek uit de moskee begon het weer keihard te regenen en hebben we anderhalf uur daar binnen gezeten voor we weer verder konden.

9. December. Parit. Het zou een zware rit worden, met continue flinke klimmen van 10%. Of het nu komt door dat onze conditie zo verbeterd is, weten we niet maar om 12 uur hadden we de 48 kilometer er al op zitten. Vandaag is al de derde dag dat we door oliepalmplantages fietsen, we zien weer de hele rit oliepalmen zo ver als we  kunnen kijken. Wel jammer als je weet dat voor deze plantages, de jungle en het tropisch regenwoud heeft moeten wijken, terwijl juist in dit gebied anders een van de oudste regenwouden zou zijn. Er is hier weinig verkeer, dat maakt dat we volop kunnen genieten van de geluiden om ons heen en van de apen die we overal weg zien, of horen schieten. Parit bleek een leuk stadje, dat aan de brede rivier de Perak ligt. Buiten de stad lagen mooie, gekleurde, traditionele houten huizen, allemaal met een mooie tuin.

10. December. Pulau Pangkor.  Een heftige fietsdag, omdat we zo' n 12 kilometer over grint en keien, en door diepe kuilen moesten fietsen. We reden dwars door een oliepalmplantage, volgens het routeboekje moesten we onze teller op 0 zetten en op de meter nauwkeurig fietsen omdat we anders zouden verdwalen! En dat in een gebied van tientallen vierkante kilometers met alleen palmbomen. Gelukkig ging het goed maar anders..... Onderweg zagen we de imposante oliemolen in bedrijf, maar we konden er niet dicht genoeg bij komen om iets te zien.
De oversteek naar het eiland Pangkor was kort, en het eiland is maar klein, met maar een paar dorpjes en verschillende mooie stranden. Ons hotel had een heerlijk zwembad dus bleven we maar een dagje extra.

11. December. Pulau Pangkor. Met een scootertje reden we vanmorgen eerst het eiland rond. Precies 20 kilometer en toen hadden we het gehad. Onderweg zagen we een leuk Chinese tempel, en het, uit de VOC tijd daterende, gerestaureerde Kota Belanda (Nederlands Fort)
In de buurt lag ook een groot rotsblok waar een Nederlandse inscriptie aangaf dat op deze plek een kind door een tijger verslonden werd.
Leuk om te zien dat hier in 1742 de Nederlanders al waren (VOC).

12. December. Teluk Intan. Saaie fietsdag over één en dezelfde hoofdweg. Soms ook nog gevaarlijk vanwege het drukke verkeer op deze weg. Tijdens de lunch moeten we weer eens een keertje op de foto met de eigenaar van het restaurantje waar we zaten. Er moeten ondertussen al heel wat foto's van ons door Azië rondgaan.
In de levendige stad Teluk Intan was er wel een grappige scheve Chinese toren, net als de toren van Pisa.
We kijken al sinds we in Maleisië zijn tegen de nationale trots van het land aan; het eigen automerk Proton. Er rijden er heel erg veel, de meeste zijn oud, en vaak is de lak over grote delen van de carosserie afgebladderd. Er rijden ook nieuwe types, maar de modellen hiervan zijn veelal achterhaald.

13. December. Sungai Besar. Zo saai als het gisteren was, zo afwisselend was de route van vandaag. Nu hadden we rustige kampong wegen, voornamelijk tussen cocospalm plantages en slootjes en kanalen, smalle weggetjes vrijwel zonder verkeer. We staken met een piepklein pontje de Bernam rivier over. We worden overal lachend begroet en iedereen zwaait. Aangekomen bij onze overnachtingsplaats zagen we weer eens andere fietsers; een stel uit Nieuw-Zeeland, en een jongeman uit Belgie, beiden op weg van het zuiden naar het noorden. Toch altijd gezellig om mede-fietsers te ontmoeten en "tips and tricks" uit te wisselen.

14. December. Kuala Selangor. Dit was zo'n dag waarop we het fototoestel wel in onze hand konden houden. We reden 's morgens over een prachtig paadje, met pal naast ons de oceaan. Je hoorde alleen vogels, apen en geritsel in de struiken. We zagen mannen casave oogsten en eindelijk konden we vastleggen hoe de dikke wortels uit de grond gehaald werden. Bij een haventje kwam een sportvisser apetrots met een flinke rog voorbij. Na zo'n 5 kilometer weer een stop: een bruidspaartje werd feestelijk onder tromgeroffel naar de feesttent begeleid. Weer na 5 kilometer lag er een jonge, dode Varaan (of is het een leguaan) op de weg. Hij was zo mooi gaaf, echt geknipt voor een foto. Net voor Kuala Selangor zagen we bij een fabriek enorme bergen Cocosvezels liggen, waar sisal matten van gemaakt worden.
s'Avonds maakten we een tochtje naar het Kelip Kelip park. In dit park zit de grootste populatie vuurvliegjes van de wereld. Met een bootje gingen we met een roeier de Selangor rivier op. Het was maar kort, maar betoverend mooi; de duizenden vliegjes zijn net kerstlichtjes die synchroon knipperen in de bomen. Samen met de geluiden van de nacht, en het duister, was het adembenemend.